Małgorzata Tlałka-Długosz (ur. 27 kwietnia 1963 w Zakopanem) — narciarka alpejska i trenerka, wielokrotna mistrzyni Polski i Francji w konkurencjach alpejskich. Reprezentantka WKS Legii Zakopane (1978-1985), wychowanka trenera klubowego Stanisława Gogólskiego i podopieczna trenerów kadry: Tadeusza Kaima i Andrzeja Kozaka i francuskiego Ski Club La Clusaz (1986-1991). Wraz z siostrą Dorotą, jako pierwsze polskie alpejki, znalazły się w ścisłej czołówce narciarstwa alpejskiego, zajmując punktowane miejsca w zawodach Pucharu Świata, mistrzostwach świata i igrzyskach olimpijskich. 9-krotna mistrzyni Polski: w slalomie (1982, 1984-1985), slalomie gigancie (1984— 1985), supergigancie (1985) i kombinacji (1983-1985). 4-krotna wicemistrzyni kraju: w slalomie (1981), slalomie gigancie (1981) i kombinacji (1981-1982). 2-krotna mistrzyni Francji: w slalomie (1987) i slalomie równoległym (1988). 2-krotna wicemistrzyni Francji: w slalomie (1986) i slalomie gigancie (1986). Uczestniczka MŚ: 1982 Schladming: 28 m. (slalom gigant), nie ukończyła (slalom), 9 m. (kombinacja); 1985 Bormio: 27 m. (slalom gigant), 7 m. (slalom), 16 m. (kombinacja); 1987 Crans-Montana: 7 m. (slalom gigant), 16 m. (supergigant), 6 m. (slalom specjalny). Miejsca w Pucharze Świata: 1982: 30 m., 1983: 22 m., 1984: 23 m., 1985: 28 m., 1986: 22 m. 4-krotna medalistka Uniwersjady: 1983 Borowiec: 3m. (slalom), 3 m, (slalom gigant); 1985 Belluno: 2 m. (kombinacja); 1991 Sapporo: 1 m. (kombinacja). Zwyciężczyni zawodów Wielka Nagroda Słowacji (1985 — slalom, kombinacja). Olimpijka z Sarajewa 1984 (6 miejsce w slalomie) i Calgary 1988, gdzie dla Francji wywalczyła 19 miejsce w slalomie gigancie. W Plebiscycie „Przeglądu Sportowego" 1983 roku na najlepszych sportowców Polski zajęła 10. miejsce. Jest fundatorem, prezesem i trenerem w Fundacji Integracji Przez Sport Handicap Zakopane. Dzieci przygotowywane i szkolone przez Fundację zajmują czołowe miejsca w zawodach sportowych na całym świecie. Jest współorganizatorem charytatywnego Slalomu — Maratonu 12 H, organizowanego na rzecz dzieci z Fundacji Handicap wraz z Miastem Zakopane. Od dwóch lat kapitanem drużyny jest Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej Andrzej Duda.
Franciszek Bachleda-Księdzularza - (urodził się 2 stycznia 1947 w Zakopanem) - polski polityk i samorządowiec, senator III, IV i V kadencji. Po ukończeniu technikum budowlanego w Zakopanem pracował przez 5 lat w zakopiańskim Przedsiębiorstwie Budownictwa Ogólnego „Podhale"; następnie w 1977 ukończył studia na Uniwersytecie Jagiellońskim w zakresie filologii polskiej. Po studiach pracował w Muzeum Tatrzańskim i Zespole Szkół Zawodowych im. Władysława Matlakowskiego w Zakopanem. Współpracował przy odnowieniu Kaplicy w stylu witkiewiczowskim pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa na Jaszczurówce. W czasie stanu wojennego został internowany na kilkanaście dni, był potem zatrudniony w urzędzie parafialnym w Zakopanem. Ukończył kurs choreograficzny, współpracował z kilkoma zespołami regionalnymi, m.in. Studenckim Zespołem Góralskim „Skalni" przy Akademii Rolniczej w Krakowie. Był pierwszym instruktorem parafialnego regionalnego Zespołu „Giewont". W latach 1981-1987 przewodniczył oddziałowi zakopiańskiego Związku Podhalan, a następnie przez dwie kadencje był prezesem zarządu głównego tej organizacji (do 1993). Jest członkiem honorowym Związku Podhalan. Był redaktorem naczelnym pisma „Hale i Dziedziny". W latach 1993-2005 przez trzy kadencje zasiadał w Senacie - w 1993 i 1997 reprezentował województwo nowosądeckie. W IV kadencji był przewodniczącym Komisji Ochrony Środowiska. Jednocześnie od 1994 do 1995 pełnił funkcję burmistrza Gminy Tatrzańskiej (Zakopane, Kościelisko i Poronin). Współorganizował (1993) i kierował przedsiębiorstwem „Geotermia Podhalańska" S.A. W 2006 został sekretarzem miasta. W czasie kadencji zainicjował wydanie publikacji z okazji 75-lecia praw miejskich Zakopanego. W 2008 powołano go na stanowisko dyrektora Centralnego Ośrodka Sportu w Zakopanem. Związany z Platformą Obywatelską, w 2010 z jej ramienia uzyskał mandat radnego sejmiku małopolskiego. Obecnie udziela się społecznie zarówno w ruchu regionalnym, jak i dla dobra miasta. Zasiada społecznie w Radzie Muzeum Tatrzańskiego. Propaguje ideę odzyskania przez Górali tatrzańskich polan pod wypas owiec, ale także restaurację starych tatrzańskich szałasów. Wciąż dba o dziedzictwo niematerialne i materialne regionu. Jest synem znakomitej góralskiej poetki, sam także pisze poezje. Jest autorem utworów maryjnych i dedykowanych Ojcu Świętemu Janowi Pawłowi II. Przełożył na gwarę góralską „Psałterz Dawidowy". Inicjator upamiętnienia Księdza Stolarczyka w roku jubileuszu 100-lecia urodzin. Autor wielu referatów związanych z tematyką dziedzictwa niematerialnego Podtatrza. Bierze udział w koncertach Tatrzańskiej Orkiestry Klimatycznej, m.in. w Nieszporach Tatrzańskich, jako recytator poezji. Nadal współpracuje jako konsultant programów artystycznych zespołów regionalnych, m.in. parafialnego regionalnego zespołu „Giewont". Był konsultantem merytorycznym 50. Międzynarodowego Festiwalu Folkloru Ziem Górskich w Zakopanem.
Stanisław Cukier - urodził się w Zakopanem w 1951 roku w znanej podhalańskiej rodzinie. Jest absolwentem Państwowego Liceum Sztuk Plastycznych im. Antoniego Kenara w Zakopanem oraz Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, gdzie uzyskał dyplom z wyróżnieniem w pracowni prof. Zofii Demkowskiej w 1981 roku. Po kilku latach pracy na warszawskiej uczelni wrócił do rodzinnego Zakopanego, gdzie w 1991 roku zatrudniono go jako nauczyciela rzeźby w szkole plastycznej, a od roku 1994 został jej dyrektorem. Funkcję tę pełnił nieprzerwanie do lutego b.r. Od ukończenia studiów na wydziale rzeźby warszawskiej ASP Stanisław Cukier jest twórczym i cenionym artystą. Pierwsze światowe laury zdobył w 1992 roku na Międzynarodowym Biennale Dantego w Rawennie. Był to Złoty Medal. Od 1988 roku jest członkiem Federation lnternationale de la Medaille i uczestniczy regularnie w cyklicznych wystawach i kongresach medalierskich m.in. we Florencji, Colorado Springs, Helsinkach, Londynie i Budapeszcie. Był nagradzany za rzeźby portretowe na krajowych Biennale Rzeźby. Kilkukrotnie uczestniczył w prestiżowych plenerach rzeźbiarskich w granicie, które miały miejsce w Strzegomiu. Jego prace znajdują się w zbiorach Muzeum Narodowego w Krakowie, Wrocławiu, Warszawie oraz British Museum w Londynie. Wielokrotnie realizował rzeźby i płaskorzeźby o tematyce sakralnej, które ubogacają miejsca kultu religijnego. Uczestniczył w licznych wystawach zbiorowych i indywidualnych w kraju i różnych zakątkach świata. Jego wystawy indywidualne, a szczególnie ich tytuły zdradzają inspiracje obecne w twórczości artysty. Wystawa "Bóg i forma" była prezentowana w 2015 w Manggha w Krakowie, rok później w Muzeum Archidiecezji Katowickiej zaistniała ekspozycja "Oto Człowiek". Edyta Stein czy Albert Chmielowski to postaci, które koncentrują na sobie uwagę artysty. Portrety rodziny, ludzi ważnych w najbliższym środowisku, czy osobowości obarczonych stygmatem "człowieczeństwa" w świetle myśli chrześcijańskiej oraz wizerunki Chrystusa i Marii ( np. "Bolesna" nagrodzona w 1983 w konkursie "Chrystus w życiu człowieka ") wskazują na artystę refleksyjnego: wrażliwego na najbliższego człowieka, a także poszukującego głębokich motywów i filozofii życiowej najwyższej próby.
(APM)