Poeta, fraszkopisarz, uznawany za odnowiciela współczesnej fraszki polskiej. Autor około pięciu tysięcy opublikowanych fraszek, które od pierwszego tomiku „Piórka” (1954) były rozchwytywane przez czytelników. Zarówno fraszki polityczne, jak i erotyczne oburzały i gorszyły administratorów kultury okresu stalinowskiego.
W tym czasie Sztaudynger przez siedem lat (1947-1953) nie wydał żadnej książki. Fraszki przesłoniły inne dziedziny pisarstwa Sztaudyngera; debiutował w 1925 roku tomem wierszy ”Dom mój” , wydał kilkanaście zbiorów liryki, również dla dzieci.
Tłumaczył klasyków literatury niemieckiej, był autorem wspomnień, książki o teatrze marionetek, oraz blisko setki artykułów o teatrach lalek w Polsce i Europie.
Sztaudynger chciał uszlachetnić pojęcie fraszki i przywrócić jej znaczenie poetyckie. Nazywał swe fraszki piórkami, kroplami lirycznymi.„Do dziś pozostaje jednym z klasyków współczesnej fraszki polskiej, co oznacza, że stworzył jej trwały i doskonały wzorzec”.*
Opracowanie Anna Sztaudynger – Kaliszewicz i Dorota Sztaudynger – Zaczek na podstawie Język Polski, Świat w słowach i obrazach (Podręcznik) WSiP Warszawa 2018, s.273
Utwory, których fragmenty można wysłuchać w ławce:
- Cykl : FRASZKI O FRASZKACH
- Cykl ŁAWKA JANA
- Cykl FRASZKI Z DZIAŁU SZUMOWINY
Tekst czyta Andrzej Bienias – Aktor Teatru im. St. I. Witkiewicza
Muzyka Jerzy Chruściński– Teatr im. St. I. Witkiewicza
Projekt ławki: artysta rzeźbiarz Marek Szala
Projekt zrealizowany w ramach programu: „Popularyzacja zakopiańskiego dziedzictwa kulturowego” Projekt współfinansowany ze środków Unii Europejskiej w ramach Regionalnego
Programu Operacyjnego Województwa Małopolskiego na lata 2014-2020. Działanie 6.1.3 Rozwój instytucji kultury oraz udostępnianie dziedzictwa kulturowego”.
Wykonano na zlecenie Burmistrza Miasta Zakopane.
Zdjęcie z Archiwum Muzeum Tatrzańskiego
*Projekt współfinansowany ze środków Unii Europejskiej w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa Małopolskiego na lata 2014-2020. Działanie 6.1.3 Rozwój instytucji kultury oraz udostępnianie dziedzictwa kulturowego”.
