Zofia Fortecka
Mieszka i tworzy w Zakopanem. Dom i pracownia artystki znajdują się na Krzeptówkach, gdzie od pokoleń budowali swoje siedziby jej przodkowie z góralskich rodów Stopków i Krzeptowskich.
W 1951 roku ukończyła zakopiańskie liceum im. Oswalda Balzera i wyjechała do Wrocławia, gdzie studiowała w Wyższej Szkole Rolniczej. Po powrocie do Zakopanego podjęła pracę związaną z administrowaniem rolnictwem. Następnie przez 25 lat pracowała w Podhalańskiej Spółdzielni Mleczarskiej
.
Jej talent i twórczość kształtowały się od pierwszych prób podjętych w 1980 roku. Sięgnęła wówczas po tradycyjną dla ludowej sztuki Podhala technikę malowania na szkle oraz po pewne wzory ikonograficzne. Jej twórczość nie czerpie jednak bezpośrednio z tych źródeł i nie jest uwarunkowana tylko rodzimą tradycją.
Jak twierdzi Maria Michalczyk jest to twórczość „osobna”, unikalna, inspirowana w znacznej mierze sztuką bizantyjską, romańską i gotycką. Jej unikalność sprowadza się przede wszystkim do tworzenia miniatur na szkle, komponowanych w formie tryptyków i krzyży. Najmniejsze z obrazeczków mają wymiary 2,5 na 2,5 centymetra, największe 11 na 8 centymetrów. Ich układ stanowi całość narracyjną. Możemy z tych miniatur odczytać wątki biblijne, żywoty świętych, średniowieczne legendy i sceny rodzajowe.
Swoje prace zaprezentowała po raz pierwszy w 1984 roku w galerii „Kramy Dominikańskie” w Krakowie. Od tego czasu miała dziesiątki wystaw w galeriach, centrach kultury i muzeach w Polsce oraz kilkunastu krajach Europy, a także w USA i Meksyku. W tym ostatnim kraju miała okazję wypróbować swoje umiejętności pedagogiczne, ucząc malowania na szkle w La Escuela des Artesanias w Mexico City w 1995 roku. Kurs zakończyła wystawa prac profesorów i studentów.
Prace Forteckiej znajdują się w zbiorach Muzeum Tatrzańskiego w Zakopanem, Państwowego Muzeum Etnograficznego w Warszawie, Muzeum Śląskiego w Katowicach oraz w kolekcjach prywatnych w kraju i za granicą. W 1987 roku Ministerstwo Kultury i Sztuki przyznało malarce status artystki profesjonalnej, a w 2005 roku została nagrodzona przez Ministra Kultury.