Spacer rozpoczynamy na ulicy Tetmajera przy willi Opolanka – Muzeum Kornela Makuszyńskiego.
Muzeum Kornela Makuszyńskiego, ul. Tetmajera 15
Państwo Makuszyńscy mieszkali tu w czasie niemal corocznych letnich i zimowych pobytów w Zakopanem, a po drugiej wojnie światowej osiedlili się na stałe. Wiele cennych przedmiotów oraz duża biblioteka Makuszyńskich zostały zniszczone w czasie II wojny w Warszawie. To, co dzisiaj znajduje się w Muzeum, jest zaledwie cząstką dorobku pisarza - kolekcjonera dzieł sztuki i przyjaciela wielu artystów. Muzeum powstało w 1966 r. ze zbiorów ofiarowanych przez Janinę Gluzińską-Makuszyńską, wdowę po pisarzu. Autor „Przygód Koziołka Matołka”, bajki „O dwóch takich co ukradli księżyc”, czy „Szatana z siódmej klasy” był niesłychanie ważną postacią dla Zakopanego. Sam co prawda nie uprawiał sportów, ale uczestniczył i patronował wielu komitetom organizacyjnym zawodów narciarskich, konnych, samochodowych. Z jego inicjatywy najbiedniejsza młodzież góralska dostawała narty. Do dziś co roku zimą w Zakopanem odbywa się Memoriał Kornela Makuszyńskiego zwany „Koziołkiem Matołkiem”, w którym startuje niemal każde góralskie dziecko.
Filia Muzeum Tatrzańskiego
tel. +48 18 20 1 22 63
Z ulicy Tetmajera skręcamy w prawo i ul. Piłsudskiego wędrujemy w górę w stronę Wielkiej Krokwi. Po drodze po lewej stronie mijamy centralę Tatrzańskiego Ochotniczego Pogotowia Ratunkowego (Piłsudskiego 63 A).
Ciekawostka
Historia TOPR sięga 1909 r., a założenie Pogotowia związane jest z osobami kompozytora, fotografika i narciarza Mieczysława Karłowicza oraz generała Mariusza Zaruskiego. Tragiczna śmierć Karłowicza w lawinie pod Małym Kościelcem stała się bezpośrednim bodźcem dla jego przyjaciela, generała Zaruskiego, do utworzenia Pogotowia. Obecnie TOPR stanowi jedną z najlepiej wyszkolonych górskich służb ratowniczych na świecie. Każdy, kto wybiera się w góry, powinien mieć zapisany w telefonie komórkowym numer alarmowy TOPR: 601 100 300 lub 985.
Kilka domów powyżej centrali TOPR, również po lewej stronie ulicy, znajduje się piękna willa Koszysta z ciemnego drewna (ul. Piłsudskiego 69). W latach 1955 – 1970 mieszkał tu Jan Sztaudynger, pisarz, autor fraszek. Obecnie w Koszystej mieszka córka poety Anna Sztaudynger-Kaliszewicz oraz wnuczka - Dorota Sztaudynger. Willa stanowi własność prywatną.
Jedna z najpiękniejszych fraszek Jana Sztaudyngera pt. „Tęsknota” poświęcona jest Tatrom:
"SKĄDKOLWIEK WIEJE WIATR
ZAWSZE MA ZAPACH TATR"
Wielka Krokiew
udostępniona do zwiedzania
Skocznia narciarska wbudowana w naturalny stok Krokwi – zbocza stanowiącego ramię Giewontu. Wybudowana została w 1925 r., według projektu Karola Stryjeńskiego, który południową część Zakopanego widział jako park sportowy. Jego wizja częściowo została zrealizowana – przy ulicy Bronisława Czecha, rozpoczynającej się u stóp skoczni, znajdują się obecnie obiekty Centralnego Ośrodka Sportu, w tym – obok Wielkiej Krokwi - trzy mniejsze skocznie narciarskie, basen, tor lodowy, boisko piłkarskie Plato, trasy do narciarstwa biegowego. Wielka Krokiew to jeden z symboli Zakopanego, odbywają się tu najważniejsze zawody w skokach narciarskich – Puchar Świata. Turyści mogą skorzystać z kolejki krzesełkowej, by wyjechać na górę. Można również pieszo podejść do progu skoczni (ok. 15 minut).
Z Wielkiej Krokwi możemy pójść w lewo, na ulicę Bronisława Czecha, i – wzdłuż obiektów Centralnego Ośrodka Sportu dostać się na Rondo Jana Pawła II (10 minut). Możemy też pójść w prawo – do Drogi pod Reglami i dalej do którejś z reglowych dolinek, najbliższa z nich to Dolina Białego.
Dolina Białego
Atrakcyjny szlak, dość krótki i łatwy (zimą oblodzenia), Dolina Białego wcina się w reglowe wzgórza odchodzące od masywu Wielkiej Krokwi (od wschodu) Suchego Wierchu (od zachodu). Szlak biegnie wzdłuż Białego Potoku, miejscami tworzącego małe kaskady i tzw. kotły eworsyjne - przegłębienia w dnie, będące skutkiem wirowego ruchu wody. Tworzą się m.in. pod progami i wodospadami. Ciekawostką, którą mijamy po lewej stronie, są 2 sztolnie, w których w latach 50. XX w. radzieccy naukowcy poszukiwali uranu. Spacer można skończyć przy wodospadzie (ok. 30 minut od wylotu doliny) lub kontynuować wycieczkę za żółtymi znakami stromszym terenem do końca szlaku, w którym łączy się on ze Ścieżką nad Reglami. Niedaleko stąd znajdują się charakterystyczne turnie Zameczków. Możliwość powrotu tym samym szlakiem lub kontynuowania wycieczki Ścieżką nad Reglami (na Kalatówki lub do Polany Strążyskiej). Długość szlaku od wylotu doliny do połączenia ze Ścieżką nad Reglami: ok. 3 km, czas podejścia 1 godz. 15 minut.
Dostateczna
Legenda
