Aktualności z Czerwonego Dworu

 6 maja 2019 r.   6 maja odbył się Wieczór w Czerwonym Dworze: Tadeusz Gąsienica-Giewont. Przewodnik, ratownik, muzykant. W 20. rocznicę śmierci wspomina Józef Pitoń.   Tadeusz Gąsienica-Giewont (1915 - 1999) zakopiański, legendarny przewodnik i ratownik tatrzański, muzykant, aktor i konsultant filmowy oraz członek zespołów regionalnych. Był współzałożycielem Zespołu Regionalnego im. Klimka Bachledy. Uczestniczył w 278 wyprawach ratunkowych i w 253 zwózkach kontuzjowanych narciarzy. Był człowiekiem o wielkim sercu i poczuciu humoru.   Podczas wieczoru wyświetlony został film Roberta Żurawskiego i Bartosza Szwasta "Tadeusz Gąsienica-Giewont. Bez ale"  fot. archiwum Czerwonego Dworu  (PP)    

13 kwietnia 2019 r.   13 kwietnia 2019 w Centrum Kultury Rodzimej - Willa Czerwony Dwór odbył się wernisaż wystawy "Henryk Burzec-Rzeźba. W setną rocznicę urodzin artysty". Na wystawie prezentowane jest około 30 rzeźb pochodzących z różnych okresów pracy twórczej artysty. Wernisaż wystawy odbył się jako wydarzenie towarzyszące 22. Przeglądu Filmów o Sztuce. Prace pochodzą z kolekcji Connesseur, Salon Dzieł Sztuki w Krakowie. Komisarzem wystawy jest Lidia Rosińska-Podleśny. Wystawa potrwa do 12 maja 2019. fot. Paweł Murzyn  (PP) ]   

11 kwietnia 2019 r.   W Centrum Kultury Rodzimej willa Czerwony Dwór w ramach 22. Przeglądu Filmów o Sztuce organizowanego przez Zakopiańskie Centrum Kultury, odbył się pokaz specjalny. Licznie zgromadzeni widzowie mogli zobaczyć „Pożegnanie jesieni” w reżyserii Mariusza Trelińskiego. Film „Pożegnanie jesieni” jest adaptacją powieści Stanisława Ignacego Witkiewicza pod tym samym tytułem. To ponura groteska o nadchodzącym przeobrażeniu świata bohaterów. Według autora dotychczasowy porządek świata ulega rozkładowi i zostaje zburzony, ale następujący po rewolucji syndykalistyczno-komunistycznej świat nie jest lepszy. Obawy autora książki okazały się uzasadnione, a sam Witkiewicz stał się ofiarą ponurej wizji, która spełnia się w naszej części Europy. Film został zaprezentowany z okazji 90. rocznicy śmierci Stanisława Ignacego Witkiewicza. Po pokazie odbyło się spotkanie z aktorką Marią Pakulnis i scenografem Bogdanem Mozerem. Spotkanie poprowadził Jerzy Armata. PP fot. Piotr Korczak i PP   

1 kwietnia 2019 r.  Wieczór w Czerwonym Dworze – W 1. rocznicę śmierci dra Leszka Allerhanda wspomina Maciej Wojak W centrum Kultury Rodzimej obył się tradycyjnie Wieczór w Czerwonym Dworze. Poświęcony był osobie dra Leszka Allerhanda, lekarza, społecznika, Lwowiaka, który przez blisko 60 lat mieszkał i pracował w Zakopanem.Wybitną postać przedstawił Maciej Wojak oraz prof. Adam Redzik, profesor nadzwyczajny w Instytucie Profilaktyki Społecznej i Resocjalizacji Uniwersytetu Warszawskiego. Obecna była żona Alina Towarnicka-Allerhand. W spotkaniu, podczas którego wyświetlony został wzruszający film, zrealizowany jeszcze przez śp. dra Allerhanda, zatytułowany Pasja życia, stanowiący obraz czasów okupacji i holocaustu we Lwowie. Film powstał na podstawie wspomnień dra Allerhanda oraz odnalezionych notatek dziadka, Maurycego Allerhanda, sporządzanych podczas okupacji na odwrocie kopii pism procesowych z kancelarii. Wspomnienia te są również zawarte w książce pt. Zapiski z tamtego świata^.. Dr Leszek Allerhand urodził się w 1931 roku we Lwowie. Był synem adwokata dr. Joachima Allerhanda i pianistki Zinajdy Rubinstein-Allerhand oraz wnukiem Maurycego Allerhanda, wybitnego profesora Wydziału Prawa Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie. Niedługo było mu dane cieszyć się urokami dzieciństwa. Po zajęciu Lwowa przez wojska niemieckie, z całą rodziną został osiedlony w getcie, z którego udało mu się uciec i wraz z matką ukrywali się do zakończenia wojny. Po wojnie Leszek Allerhand wraz z rodzicami osiadł w Krakowie, gdzie ukończył studia medyczne i rozpoczął asystenturę w klinice u prof. Juliana Aleksandrowicza. Od 1961 r. mieszkał w Zakopanem, gdzie pracował m.in. jako ordynator Oddziału Chorób Płuc w tutejszym szpitalu. Przez wiele lat był także lekarzem kadry olimpijskiej w sportach zimowych. Był współtwórcą Instytutu Allerhanda w Krakowie. Aktywnie działał w Stowarzyszeniu Dzieci Holocaustu. Zmarł 3 kwietnia 2018 roku w Zakopanem. Wśród wielu znajomych i przyjaciół na sali obecna była m.in. wybitna alpejka, uczestniczka Powstania Warszawskiego Barbara Grocholska-Kurkowiak, która odczytała swój wiersz, napisany po przeczytaniu historii przyjaciela.   MW fot. MF  (PP)

8 marca 2019 r.  Wernisaż wystawy „Przyjaciele w życiu i sztuce. Bronisław Kłosowski i Władysław Trzebunia. Na wystawie zatytułowanej „Przyjaciele w życiu i sztuce. Bronisław Kłosowski i Władysław Trzebunia”, prezentowanej w Centrum Kultury Rodzimej w willi Czerwony Dwór w Zakopanem, zobaczyć można obrazy malowane przez Bronisława Kłosowskiego, z których każdy został oprawiony w ramę zaprojektowaną i wykonaną przez jego przyjaciela, Władysława Trzebunię. Obrazy pochodzą z prywatnej kolekcji synów rzeźbiarza i nie były do tej pory nigdzie prezentowane. MW fot. Piotr Kyc (PP)

4 marca 2019 r.  Tradycyjnie, w pierwszy poniedziałek miesiąca w Centrum Kultury Rodzimej odbył się Wieczór w Czerwonym Dworze. Wydarzenie zorganizowano w 115. rocznicę powstania Związku Górali i było poświęcone promocji Ilustrowanego leksykonu gwary i kultury podhalańskiej. Spotkanie z autorem, prof. dr hab. Józefem Kąsiem, poprowadziły dr hab. Anna Mlekodaj, prof. PPWSZ w Nowym Targu i dr Małgorzata Wonuczka–Wnuk. Była to okazja do poznania okoliczności powstawania tego wyjątkowego dzieła, któremu autor poświęcił dwadzieścia lat pracy. Ilustrowany leksykon gwary i kultury podhalańskiej to osiem obszernych tomów, zawierających ogromną wiedzę językową i kulturową regionu Podhala, ilustrowaną wieloma zdjęciami, popartą cytatami i opisami. Prof. dr hab. Józef Kąś jest pracownikiem naukowym w Katedrze Historii Języka i Dialektologii Wydziału Polonistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie. Problematyka jego badań naukowych koncentruje się wokół przeobrażeń współczesnych gwar ludowych oraz leksykologii i leksykografii. Autor m.in: Wariantywność fonetyczna w mowie ludności wiejskiej obrzeży Krakowa (1988), Interferencja leksykalna słownictwa gwarowego i ogólnopolskiego (na przykładzie gwar orawskich ) (1994), Słownik gwary orawskiej (2003, II wyd. 2011). Współautor Słownika współczesnego języka polskiego (1996), wydanego pod red. B. Dunaja. Współautor (z B. Lewandowską) Pieśni z Orawy (2007), współautor (również z B. Lewandowską) Wesela orawskiego dawniej i dziś (2010). PP fot. Piotr Kyc (PP)

4 lutego 2019 r.  Ostatni Wieczór w Czerwonym Dworze, zatytułowany „Na trasach alpejskich i scenach operowych” poświęcony był śpiewakowi operowemu i wspaniałemu sportowcowi, Andrzejowi Bachledzie-Curusiowi w 10. rocznicę jego śmierci. Ojca wspominał syn, Andrzej Bachleda-Curuś jr. „Ałuś” oraz wnuk, Andrzej Bachleda-Curuś jr II, wykonując na gitarze m.in. skomponowany przez siebie utwór dedykowany dziadkowi po śmierci. Wieczór ten miał wyjątkowy charakter. Andrzej Bachleda-Curuś podarował willi Czerwony Dwór fortepian marki Blüthner z 1896 roku, na którym grywał jego ojciec. W imieniu Burmistrza Miasta Zakopane, Leszka Doruli podziękowanie odczytał sekretarz miasta Grzegorz Cisło wręczając ciupagę wykonaną ze stali damasceńskiej. W ręce pana Andrzeja Bachledy-Curusia podziękowania złożyła także dyrektor Zakopiańskiego Centrum Kultury, Beata Majcher. Przy fortepianie zasiadła absolwentka Akademii Muzycznej w Katowicach, pani Anna Guja. Odegrała trzy utwory M.Ravela oraz C. Debussy’ego. Licznie zgromadzeni goście mieli możliwość obejrzenia pamiątek sportowych oraz wysłuchania archiwalnych nagrań znakomitego śpiewaka. MW fot. Piotr Korczak (PP)