Aktualności z Czerwonego Dworu

  Organizatorem konkursu jest Zakopiańskie Centrum Kultury – Centrum Kultury Rodzimej w willi Czerwony Dwór w Zakopanem. Konkurs został objęty Honorowym Patronatem Ekscelencji ArcybiskupaMarka Jędraszewskiego, Metropolity Krakowskiego. Celem Konkursu jest pobudzenie inwencji twórczej oraz popularyzacja i dokumentacja unikalnych zjawisk kultury, jakimi są malarstwo na szkle i rzeźba w drewnie. Celem równorzędnym jest także popularyzacja tradycji chrześcijańskiej kultu wizerunków Chrystusa Frasobliwego. Konkurs został dofinansowany ze środków Ministra Kultury, Dziedzictwa Narodowego i Sportu w ramach programu Narodowego Centrum Kultury EtnoPolska 2021. Na konkurs wpłynęło 52 rzeźby 31 autorów oraz64 obrazy42autorów. 2 prace nie spełniały wymogów Regulaminu. 2 prace poza Regulaminem konkursu Jury w składzie: 1. Przewodnicząca: Anna Kozak (Narodowe Muzeum Tatrzańskie im. dr Tytusa Chałubińskiego w Zakopanem) 2. Alicja Mironiuk-Nikolska (Państwowe Muzeum Etnograficzne w Warszawie) 3. Barbara Rosiek (Muzeum Miejskie w Żywcu) 4. Agnieszka Nowak-Gąsienica (Zastępca Burmistrza Miasta Zakopane) 5. Ks. Infułat Stanisław Olszówka 6. Sekretarz: Małgorzata Wonuczka-Wnuk (Centrum Kultury Rodzimej w willi Czerwony Dwór w Zakopanem) Na posiedzeniu w dniu 26 czerwca 2021 roku po oglądnięciu wszystkich prac i wnikliwej dyskusji Jury przyznało następujące nagrody: W kategorii rzeźby i płaskorzeźby: I nagrodę w wysokości 2000 złotych ex aequo:  Janowi Zięderowi za rzeźbę Chrystus Frasobliwy. 100. rocznica odzyskania niepodległości przez Polskę. Piotrowi Mentelowi za „Kapliczkę z Jezusem Frasobliwym” II nagrody nie przyznano III nagrodę w wysokości 800 złotych ex aequo: Rafałowi Chabiorowi za rzeźbę „Ostatnie zadumanie” Ryszardowi Strońskiemu za rzeźbę, „Co to będzie” Ponadto Jury przyznało 4 wyróżnienia w wysokości 500 złotych: Januszowi Drapale za rzeźbę „Tobie oddajemy serca nasze” Władysławowi Łukaszczykowi za „Kapliczkę z Frasobliwym” Józefowi Szypule za „Kapliczkę pod Giewontem” Eugeniuszowi Boguckiemu za rzeźbę „Chrystus Frasobliwy” W kategorii malarstwa na szkle: I nagrodę w wysokości 2000 zł: Zofii Forteckiej za pracę „Chrystus Frasobliwy” II nagrodę w wysokości 1400 złotych: Annie Słowińskiej za obraz „Chrystus w czerwonej szacie” III nagrodę w wysokości 800 złotych ex aequo: Andrzejowi Gocałowi za obraz „Jezus Frasobliwy” Annie Liscar za obraz „Ecce Homo”. Ponadto Jury przyznało 6 wyróżnień w wysokości 500 złotych: Marcie Walczak Stasiowskiej za obraz „Początek i koniec” Marii Gąsienicy-Gładczan „Chrystus Frasobliwy” Michałowi Ptakowi za obraz „Ciemiężony 2” Bartłomiejowi Szczupalskiemu za obraz „Chrystus Frasobliwy w drodze” Katarzynie Janik za obraz „Chrystus Frasobliwy” Bożenie Świerk za obraz „Co z nami będzie?” Nagrodę specjalną pozaregulaminową w wysokości 500 zł Księdza Infułata Stanisława Olszówki za wyjątkową ekspresję płaskorzeźby jury przyznało Wiktorowi Jagódce za pracę „Wizerunek Jezusa Frasobliwego” Komisja konkursowa wysoko oceniła poziom artystyczny przygotowanych na konkurs prac i stwierdza, że artyści licznie odpowiedzieli na ogłoszony konkurs. Zwiększyła się liczba twórców oraz zasięg terytorialny przedstawicieli witrochromii i rzeźby w drewnie. Jury stwierdza, że tradycyjnej ikonografii towarzyszy indywidualne podejście do zaproponowanego tematu. Dominują własne interpretacje autorów prac mieszczące się w przesłaniu religijnym wizerunku Chrystusa Frasobliwego. Jury wnioskuje o podtrzymanie cykliczności organizowanego konkursu oraz proponuje zamieszczenie wszystkich prac w katalogu przygotowywanym do wystawy oraz zaprezentowanie wszystkich prac podczas wystawy, jako formy wyróżnienia i udokumentowania dorobku Konkursu. Komisja składa podziękowanie organizatorom konkursu oraz fundatorom nagród. (PP) 

Po sukcesie ogłoszonego w 2018 roku konkursu „Madonny Podhalańskie” i wystawy prezentowanej nie tylko w Czerwonym Dworze ale także w Domu Polskim oraz Instytucie Polskim w Budapeszcie na Węgrzech, Zakopiańskie Centrum Kultury Centrum Kultury Rodzimej w willi Czerwony Dwór przygotowało kolejny ogólnopolski konkurs pod tytułem „Oblicza Frasobliwego”. Głównym jego celem było pobudzenie inwencji twórczej oraz popularyzacja i dokumentacja unikalnych zjawisk kultury, jakimi są malarstwo na szkle i rzeźba w drewnie. Celem równorzędnym była także popularyzacja tradycji chrześcijańskiej kultu wizerunków Chrystusa Frasobliwego.  Wyobrażenie Chrystusa Frasobliwego uznawane jest za „symbol” dawnej polskiej rzeźby ludowej. Wizerunek ten spotykamy na obszarze prawie całego kraju. Jest symbolicznym podsumowaniem Męki Pańskiej. Pojawia się w sytuacji określanej jako moment odpoczynku Chrystusa na skale czy kamiennym głazie podczas drogi na Golgotę bądź w ostatnich chwilach przed ukrzyżowaniem.  Symboliczne podsumowanie Męki. Momentu tego nie opisano w Piśmie Świętym; spopularyzowały go opowieści apokryficzne. Według nich to jeden z ostatnich obrazów Męki Pańskiej. Przedstawienie to ukazuje Chrystusa siedzącego na kamieniu, stołku lub fragmencie muru, z głową wspartą na jednej lub obu rękach. Ten schemat ikonograficzny znany jest od starożytności i występuje w sztuce wielu kultur.   Chrystus Frasobliwy silnie zespolił się z ludową religijnością. To wizerunek ukazujący Boga bliskiego ludziom, nie tego wspaniałego, wszechmocnego, ale umęczonego, opuszczonego, zbolałego. Frasobliwy ucieleśniał Boga rozumiejącego wszelkie ludzkie biedy, Boga, który martwi się grzesznikami, ale który nie pozostawi ludzi bez opieki i nadziei na zbawienie. Figury Frasobliwego mają wyraz smutnej zadumy. Bardzo dobrze trafiały do wiernych; ubogich mieszkańców wsi, ubogich, przytłoczonych życiowymi problemami, troską o zapewnienie minimum życiowej egzystencji rodzinie, nękanych przez możnych; szczególnie w czasach pańszczyzny. Siedząca postać Chrystusa, z głową ciężko wspartą na ręku, swym gestem zamyślenia, bólu i smutku symbolizowała ludzkie uczucia, zrozumiałe dla wszystkich epok i kultur. Jezus na chwilę przed męką pochyla się nad grzechami ludzi litując się nad ich ziemskim losem. Ludzie odnajdowali w tym wizerunku nie tylko wszystkie tajemnice Męki Pańskiej, ale także tajemnice własnej śmierci i wiary w życie wieczne. Konkurs oraz wystawa odbyły się pod Honorowym Patronatem Jego Ekscelencji Arcybiskupa Marka Jędraszewskiego Metropolity Krakowskiego i przyniosły nadspodziewanie bogate efekty. Do oceny przedstawiono 52 rzeźby w drewnie wykonane przez 31 autorów oraz 64 obrazy na szkle namalowane przez 42 osoby. Wszystkie prace okazały się niezwykle interesujące; rzeźby to kontynuacja znakomitych tradycji ludowych zaś malarstwo na szkle pokazało możliwości uwspółcześnienia tej techniki poprzez nowe rozwiązania warsztatowe i znakomite pomysły artystyczne. Interesujące okazały się zróżnicowane interpretacje tematu konkursu. O ile dla rzeźby przez wieki mamy ten sam schemat ikonograficzny, to w malarstwie temat Frasobliwego występuje rzadziej, co daje większe możliwości indywidualnego odczytania.  Wszyscy uczestnicy konkursu znakomicie odczytali intencje organizatora, a przedstawione prace świadczą o trwającym nieprzerwanie od wieków emocjonalnym postrzeganiu tematu Chrystusa Frasobliwego jako bliskiego ludziom, rozumiejącego ich troski i smutki Boga. Ponownie wielkim zaskoczeniem artystycznym stały się prace uczestników Warsztatów Terapii Zajęciowej przy Polskim Stowarzyszeniu na Rzecz Osób z Upośledzeniem Umysłowym koło w Zakopanem. Praca Bartłomieja Szczupalskiego zachwyca rysunkiem a przede wszystkim kolorystyką. Na podobnym wysokim poziomie pozostaje większość prac, za co należą się wyrazy uznania prowadzącym warsztaty. (ze wstępu do katalogu Alicji Mironiuk Nikolskiej) Wystawie towarzyszą wybrane myśli kardynała Stefana Wyszyńskiego, Prymasa Tysiąclecia. Wystawa czynna od 18 września do 30 października 2021 r. Centrum Kultury Rodzimej w willi Czerwony Dwór czynne od poniedziałku do soboty (z wyłączeniem środy) od 10:00 do 17:00. (PP) 

W Centrum Kultury Rodzimej w willi Czerwony Dwór 9 lipca 2021 r. odbył się wernisaż wystawy „Na rozdrożu. Adam Doleżuchowicz, Bożena Doleżuchowicz Mickiewicz”. To kolejna wystawa pokoleniowa, ukazująca siłę góralskiej, podhalańskiej tradycji. W otwarciu wystawy uczestniczyła nie tylko Bożena Doleżuchowicz Mickiewicz, ale także żona śp. Adama Helena Doleżuchowicz oraz rodzeństwo pani Bożeny Dorota Zdyb i Adam Doleżuchowicz junior. W imieniu burmistrza Zakopanego Leszka Doruli Artystce podziękowała Joanna Staszak, naczelnik wydziału kultury. Oprawę muzyczną zapewniła muzyka Macieja Szczeciny. O wystawie mówiła jej kurator dr Małgorzata Wnuk. Wystawa stanowi zapowiedź albumu „Zakopiańskie malarstwo na szkle. Adam Doleżuchowicz, Bożena Doleżuchowicz Mickiewicz”, który ukaże się jesienią. Na wystawie oprócz witrochromii można zobaczyć pastele, rzeźby, instrumenty muzyczne oraz wiersze gwarowe zmarłego przed dwudziestoma laty artysty. Wystawa czynna od 10 lipca 2021 do 3 września 2021 r. od poniedziałku do soboty (z wyłączeniem środy ) od 10.00 do 17.00. Małgorzata Wnuk Zdjecia: Anna Hebda (PP) 

Burmistrz Miasta Zakopane Leszek Dorula, Zakopiańskie Centrum Kultury, Centrum Kultury Rodzimej w willi Czerwony Dwór zapraszają na wystawę plenerową w ogrodzie Czerwonego Dworu "Wielka Krokiew. Od profanum do sacrum" (14.06.2021 - 10.08.2021) Wielka Krokiew to symbol Zakopanego od 1925 roku. Na wystawie na ogrodzeniu Czerwonego Dworu zatytułowanej „Wielka Krokiew. Od profanum do sacrum” zaprezentowane są zdjęcia Wielkiej Krokwi oraz ludzi z nią związanych od jej powstania do chwili obecnej, zaczerpnięte z Narodowego Centrum Cyfrowego, a także zdjęcia wykonane przez Pawła Murzyna. Dodatkowo wykorzystane są zdjęcia autorstwa Romana Serafina. Na zdjęciach zaprezentowane są postaci wybitnych sportowców walczących podczas II Wojny Światowej z okupantem hitlerowskim, polskich skoczków narciarskich, którzy poprzez pracę, rywalizację sportową, sukcesy, przyczyniali się do wzmacniania wspólnoty i budowania pamięci zbiorowej. Część wystawy dotyczy sfery sacrum, to jest pobytu Ojca Św. Jana Pawła II na Wielkiej Krokwi oraz umieszczenia tablicy pamiątkowej w 2015 roku. Z tej okazji co roku odbywają się w czerwcu Dni Zakopanego. Wielka Krokiew od blisko 100 lat stanowi symbol nie tylko polskiego sportu (Memoriał Bronisława Czecha i Heleny Marusarzówny, Uniwersjady, Puchar Świata, itd.). To także miejsce, gdzie odbywał się Międzynarodowy Festiwal Folkloru Ziem Górskich w Zakopanem, zawody polo na śniegu, opery, itp. Wydarzenia sportowe, kulturalne oraz wizyta Ojca Świętego Jana Pawła II na Wielkiej Krokwi stanowią o wyjątkowości tego miejsca w historii regionu oraz Polski. Jan Paweł II mówiący o wolności i solidarności, poszanowaniu godności oraz praw człowieka, Hołd Górali Polskich wygłoszony przez ówczesnego burmistrza Zakopanego Adama Bachledę-Curusia wpisały się także do historii Zakopanego oraz Polski. Wielotysięczne biało-czerwone tłumy podczas Pucharu Świata na skoczni im. Stanisława Marusarza stanowią od lat swoisty fenomen. Także te chwile są zaprezentowane na wystawie. Zwrócenie uwagi na wszystkie aspekty oraz funkcje tego miejsca oraz na rolę, jaką odgrywało ono i odgrywa upowszechniając identyfikację narodową Polaków wydaje się być zadaniem nader istotnym. Także pod względem edukacyjnym dla pokoleń młodszych, dzieci i młodzieży.  Małgorzata Wnuk Materiały prasowe: Centrum Kultury Rodzimej w willi Czerwony Dwór (PP) 

Szanowni Państwo, z wielką radością zapraszamy od 4 maja do zwiedzania Czerwonego Dworu! W pięknych, odnowionych wnętrzach prezentujemy wystawę pokoleniową "Ojciec i syn. Paweł Karasek i Krzysztof Karasek" oraz stałą ekspozycję malarstwa na szkle zakopiańskich twórców. Po długiej przerwie z radością witamy Państwa także w Galerii Sztuki Ludowej i zapraszamy na zakupy tradycyjnych upominków z Podhala. Centrum Kultury Rodzimej w willi Czerwony Dwór czynne od poniedziałku do soboty (z wyłączeniem środy) od 10:00 do 17:00.Zapraszamy Materiały prasowe: Centrum Kultury Rodzimej w willi Czerwony Dwór (PP) 

Paweł Karasek, który ze względów zdrowotnych przyjeżdża jako dziecko do Zakopanego, zakochuje się w naszym mieście, starych, góralskich chałupach, w górach, a szczególnie w najpiękniejszym polskim jeziorze w Tatrach – Morskim Oku oraz górującym nad Zakopanem Giewoncie. Uczęszczając do Liceum Sztuk Plastycznych im. A. Kenara, obcuje z wybitnym artystami i ich dziełami. Zakochuje się też w Janinie Kosobuckiej, z którą po ukończeniu studiów, w roku 1953 bierze ślub, by na stałe pozostać w Zakopanem. Studia w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych we Wrocławiu oraz dyplom uzyskany w pracowni prof. M. Pawełki na wydziale ceramiki, wzbogacają jego kunszt artystyczny i powodują, że poza malarstwem olejnym oraz witrochromią zaczerpniętą z tradycji podhalańskich, projektuje też ceramikę dla fabryki porcelany w Bogucicach. Dziś zaliczana jest ona do nurtu ceramiki użytkowej lat 50-tych i 60-tych XX wieku określanych terminem „Polski New Look” i jest poszukiwana na rynkach światowych. Na wystawie zobaczymy więc pejzaże tatrzańskie, z umiłowanym Morskim Okiem i Giewontem, wykonane techniką olejną, obrazy malowane na szkle, inspirowane folklorem góralskim oraz wspomnianą już unikatową porcelanę pochodzącą ze zbiorów rodzinnych. Obok nich prezentowane są wczesne rzeźby w drewnie oraz w glinie. Materiały prasowe: Centrum Kultury Rodzimej w willi Czerwony Dwór

Paweł Karasek (1930-2010) urodził się w miejscowości Rydułtowy na Górnym Śląsku. Był dzieckiem bardzo wrażliwym, delikatnym i chorowitym. Dlatego trafił na leczenie do Zakopanego. Zafascynowany górami, folklorem, uczył się w PLSP im. Kenara, a po jego ukończeniu rozpoczął studia w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych we Wrocławiu. Dyplom uzyskał w pracowni prof. M. Pawełki na wydziale ceramiki. W 1953 roku ożenił się z Janiną Kosobucką i zamieszkał w jej rodzinnym domu przy ul. Orkana. Dom ten, w którym znajdowała się jego pracownia, stał się też miejscem spotkań zakopiańskich artystów, także muzyków. W atmosferze sztuki, dyskusji, muzyki dorastał syn, Krzysztof Karasek, którego pracownia do dziś znajduje się w tym miejscu. Na wystawie zobaczymy malarstwo olejne, malarstwo na szkle oraz niepowtarzalną, unikatową ceramikę, projektowaną specjalnie dla Fabryki Porcelany w Bogucicach. Paweł Karasek stosował bowiem różne techniki. Jego obrazy olejne odzwierciedlają zachwyt Tatrami, a w szczególności Morskim Okiem. Góry przedstawione w różnych porach roku, otulone mgłą, przyprószone śniegiem, przedstawione w ciepłych barwach jesieni, zachwycały wielu. Pokazywał je na wystawach indywidualnych i zbiorowych, uczestniczył w wielu akcjach charytatywnych, W roku 1978 został odznaczony Złotą Odznaką za Zasługi dla Województwa Nowosądeckiego i Złotą Odznaką za zasługi dla Zakopanego. Krzysztof Karasek urodził się w 1954 roku w Zakopanem. Zainteresowanie sztuką wyniósł z domu rodzinnego, zawsze pełnego artystów i dyskusji o sztuce. Ukończył Akademię Wychowania Fizycznego w Krakowie i malarstwem na szkle zajmuje się amatorsko od roku 1986, ale od dziecka rysował i malował pod okiem ojca. Maluje architekturę drewnianą Podhala, anioły, kwiaty, sceny rodzajowe. Tworzenie sprawia mu wielką radość. Jego prace są rozpoznawalne dzięki wypracowanym środkom wyrazu: niepowtarzalnej, ekspresyjnej kresce i kolorowej plamie. Starannie dobiera ramy, czasami to one stają się inspiracją dla powstającego obrazu. Ważną rolę w malarstwie Krzysztofa Karaska odgrywa architektura sakralna. Autor zauroczony jest pięknem drewnianych kościołów i kunsztem ich twórców, chętnie przenosi je na szkło. Tematem jego prac są też podhalańskie Madonny i zwiewne anioły. Maluje farbami olejnymi i wodnymi. Jego prace prezentowane były na licznych wystawach indywidualnych i zbiorowych. Od kilku lat systematycznie prace malarza wpisują się w tematykę sakralną corocznych wystaw malarstwa na szkle w kaplicy Witkiewiczowskiej w Jaszczurówce. Kurator wystawy: Małgorzata Wnuk Wystawa będzie dostępna on-line, natomiast zwiedzających zapraszamy, gdy tylko będzie to możliwe.  Wystawa czynna od 26 marca do 22 maja 2021. (MP)