(ur. 5 I 1885, Kraków, zm. ok. 1 III 1966, Genewa), inżynier, oficer, działacz narciarski.
W 1908 ukończył Politechnikę Wiedeńską i podjął pracę w kolejnictwie austriackim. Od 1918 w Wojsku Polskim, płk dyplomowany w sztabie generalnym. W latach 1929-1930 wicedyrektor, do 1933 dyrektor zarządu kolei państwowych w Krakowie, potem do 1939 wiceminister komunikacji. Od 1908 uprawiał narciarstwo i był jednym z założycieli krakowskiego oddziału Karpackiego Towarzystwa Narciarzy, potem Tatrzańskiego Towarzystwa Narciarzy. Po I wojnie założyciel i w latach 1921-1923 i 1925-1939 prezes Polskiego Związku Narciarskiego . Wydał Podręcznik narciarski, Kraków (1918).Uważany za głównego propagatora narciarstwa "boiskowego", w 1935 był inicjatorem kolejki linowej na Kasprowy Wierch. Budowę tę, mimo wielu głosów protestu ze strony działaczy ochrony przyrody, przeforsował przy pomocy wojska. W 1938 doprowadził do budowy kolejki na Gubałówkę.
W latach trzydziestych stworzona i kierowana przezeń Liga Popierania turystyki była jedną z najbardziej wpływowych organizacji działających w Zakopanem. We wrześniu 1939 razem z rządem opuścił Polskę i osiadł (wraz ze swym teściem prezydentem Ignacym Mościckim) w Szwajcarii, gdzie pracował w Touring Clubie.
W uznaniu zasług dla rozwoju turystyki otrzymał tytuł Honorowego Obywatela Zakopanego (1938), otrzymał też honorowe członkostwo Związku Górali (1939). Odznaczony był m.in.: Złotym Krzyżem Zasługi, Orderem Polonia Restituta.
(źródło: Lidia Długołęcka Pinkwart Maciej Pinkwart Zakopane od A do Z, Warszawa 1994; Zofia Radwańska-Paryska Witold Henryk Paryski Wielka Encyklopedia Tatrzańska, Poronin 1995; Stanisław Łoza red. Czy wiesz kto to jest? t. 1, Warszawa 1938).
Fot. NAC