(ur.1 XII 1867, Mierzanów, pow. Ciechanów, zm. 2 X 1946, Versoix pod Genewą), chemik technolog, prezydent RP.
Pochodził z średnio zamożnej ziemiańskiej rodziny. Rozpoczął naukę w gimnazjum w Płocku, a skończył szkołę realną Babińskiego w Warszawie. W latach 1887-1891 studiował chemię na politechnice w Rydze; w czasie studiów podjął działalność konspiracyjną w II "Proletariacie". Zagrożony aresztowaniem w związku z nielegalnym produkowaniem materiałów wybuchowych emigrował do Londynu (1892). Pracował naukowo na uniwersytecie we Fryburgu w Szwajcarii. W latach 1912-1922 profesor politechniki we Lwowie, od 1928 członek PAU, założyciel i członek honorowy Akademii Nauk Technicznych w Warszawie; ogłosił ponad 60 prac naukowych; opracował przemysłową metodę wytwarzania kwasu azotowego ze składników powietrza, był autorem 40 patentów polskich i zagranicznych. Już jako prezydent RP zainicjował w 1930 nowy wielki kombinat chemiczny w Mościcach pod Tarnowem. Rektor Politechniki Lwowskiej (1925), profesor Politechniki Warszawskiej (1925-1926). Dnia 1 VI 1926 Zgromadzenie Narodowe wybrało go na stanowisko prezydenta RP, ponownie w 1933. Po przekroczeniu granicy 17 IX 1939 internowany w Rumunii, 30 IX 1939 zrzekł się prezydentury i powołał na to stanowisko Władysław Raczkiewicza. W Rumuni przebywał do grudnia 1939 następnie przeniósł się do Szwajcarii, gdzie spędził ostatnie lata życia.
Jako prezydent wielokrotnie przebywał w celach wypoczynkowych w Zakopanem (mieszkał w Kościelisku), patronował wielu imprezom sportowym (m.in. Zimowe Zawody Hippiczne, FIS 1939).
(źródło: Polski Słownik Biograficzny , t. XXII, Kraków 1977 (Stanisław M. Brzozowski i Tadeusz Jędrusiak); Stanisław Łoza red. Czy wiesz kto to jest? Warszawa 1938; Nowa encyklopedia powszechna PWN, t. 4, M-P. Warszawa 1996).
Fot. archiwum Muzeum Tatrzańskiego