(ur. 8 IV 1888, Lwów, zm. 14 VI 1965, Zakopane), etnograf, językoznawca, historyk.
Ukończył gimnazjum w Krakowie, studiował polonistykę w Krakowie i Lipsku. W 1913 osiadł na Podhalu i był nauczycielem gimnazjalnym w Nowym Targu, zajmując się jednocześnie badaniami gwary i kultury materialnej górali. W latach 1918-20 był redaktorem "Gazety Podhalańskiej". Wchodził też w skład redakcji "Echa Tatrzańskiego" (1918-1919) i "Gazety Zakopiańskiej" (1921-1923). Współpracował także z wieloma innymi pismami lokalnymi i ogólnopolskimi, publikował liczne rozprawy w fachowych periodykach językoznawczych, także w "Wierchach". Od 1918 działał w Sekcji Ludoznawczej TT, oraz w Towarzystwie Muzeum Tatrzańskiego (wiceprezes, od 1920 - prezes). Od 1922 kierował Muzeum Tatrzańskim pełniąc funkcję kierownika i kustosza działu etnograficznego, a następnie aż do śmierci dyrektora. Położył wielkie zasługi dla nauki, ogłaszając przeszło 600 rozpraw i przyczynków z dziedziny etnografii, historii Podhala i turystyki tatrzańskiej oraz językoznawstwa. Od 1918 wchodził w skład PAU. W 1955 nadano mu tytuł profesora nadzwyczajnego. Odznaczony: Krzyż Kawalerski OOP, z okazji 50. rocznicy pracy naukowej i 45. rocznicy kierowania Muzeum Tatrzańskim nadano mu tytuł Honorowego Obywatela Zakopanego (1962). Cześć jego prac zebrano w wydanych pośmiertnie Pismach Podhalańskich (1972) i "Roczniku Podhalańskim" t. V (1992).
(źródło: Lidia Długołęcka-Pinkwart Maciej Pinkwart Zakopane od A do Z, Warszawa 1994; Zofia Radwańska-Paryska Witold Henryk Paryski Wielka Encyklopedia Tatrzańska, Poronin 1995; Janusz Zdebski Stary cmentarz w Zakopanem. Przewodnik biograficzny, Warszawa-Kraków 1986; Stanisław Łoza red. Czy wiesz kto to jest? Warszawa 1938)
Fot. archiwum Muzeum Tatrzańskiego