(ur. 12 II 1865, Ludźmierz, zm. 18 I 1940, Warszawa), poeta, powieściopisarz, nowelista, dramaturg.
Ukończył gimnazjum w Krakowie, podczas studiów na wydziale filozoficznym UJ począł pisywać wiersze, w Krakowie też zajął się dziennikarstwem. W okresie I wojny światowej ideowo związany z Legionami, redaktor pisma "Praca Narodowa" wydawanego w Zakopanem, a później organizator Komitetu Obrony Spisza, Orawy i Podhala. Po wojnie zamieszkał w Warszawie. W 1921 został obrany prezesem Towarzystwa Literatów i Dziennikarzy, 1928 wyróżniony nagrodą literacką m. Warszawy, 1934 mianowany członkiem honorowym PAL. W 1913 zarówno Towarzystwo Tatrzańskie jak i Sekcja Turystyczna TT nadały mu honorowe członkostwo. Otrzymał honorowe obywatelstwo Zakopanego i Bydgoszczy.
Był czołowym lirykiem Młodej Polski, programowy wyraziciel dekadentyzmu, ogromną popularność przyniosła mu liryka erotyczna i impresjonistyczna oraz wiersze tatrzańskie. Na motywach folkloru góralskiego osnuł cykl opowieści Na skalnym Podhalu, a także powieść Legenda Tatr (Maryna z Hrubego, Janosik Nędza Litmanowski).
(źródło: Lidia Długołęcka-Pinkwart Maciej Pinkwart Zakopane od A do Z, Warszawa 1994; Zofia Radwańska-Paryska Witold Henryk Paryski Wielka Encyklopedia Tatrzańska, Poronin 1995; Literatura polska. Przewodnik encyklopedyczny, t. 2, N-Z, Warszawa 1984; Nowa encyklopedia powszechna PWN t. 6, S-Z, Warszawa 1997; Stanisław Łoza red. Czy wiesz kto to jest? Warszawa 1938).
Fot. archiwum Muzeum Tatrzańskiego