(ur. 8 I 1884, Stryj, zm. 31 VII 1953, Zakopane), pisarz, felietonista, krytyk teatralny.
Studiował filologię polską i romańską na Uniwersytecie Lwowskim (1903-1908) i w Paryżu (1908-1910). W 1905-1914 był stałym recenzentem teatralnym "Słowa Polskiego". W 1918 zamieszkał w Warszawie, był recenzentem literackim i teatralnym "Rzeczypospolitej", współpracował jako krytyk i felietonista z "Warszawianką", "Kurierem Warszawskim". W 1926 otrzymał państwową nagrodę literacką za poemat Pieśń o Ojczyźnie. Jego książki zyskały niezwykłą popularność wśród młodzieży dzięki znajomości psychiki odbiorcy, umiejętności konstruowania atrakcyjnej, często zaprawionej elementami sensacji fabuły. Optymizm, szlachetna postawa moralna zawsze sympatycznych i pełnych życia bohaterów, wiara w dobroć ludzką, współczucie dla pokrzywdzonych - to wartości wychowawcze jego książek. Już od 1906 bywał w Zakopanem, a w 1911 był członkiem komitetu Wystawy Podhalańskiej we Lwowie. W latach międzywojennych (mieszkając stale w Warszawie) dużo czasu spędzał w Zakopanem, stał się tam jedną z najpopularniejszych postaci, a swoimi felietonami przyczynił się wybitnie do propagandy tej miejscowości. Zainicjował rozdawanie nart dla zakopiańskich dzieci i urządzanie dla nich zawodów narciarskich. Po Powstaniu Warszawskim osiadł w 1944 w Zakopanem na stałe i brał czynny udział w życiu kulturalnym miasta aż do samej śmierci.
Odznaczony był Złotym Wawrzynem PAL, mianowany honorowym członkiem (1930) i honorowym prezesem (1933) Towarzystwa Sportowego "Wisła" w Zakopanem, Honorowym Obywatelem Zakopanego (1931) i honorowym członkiem Związku Górali (1931).
(źródło: Lidia Długołęcka-Pinkwart Maciej Pinkwart Zakopane od A do Z, Warszawa 1994; Zofia Radwańska-Paryska Witold Henryk Paryski Wielka Encyklopedia Tatrzańska, Poronin 1995; Polski Słownik Biograficzny, t. XIX, Kraków 1974 (Artur Hutnikiewicz); Literatura polska. Przewodnik encyklopedyczny, t. 1, A-M, Warszawa 1984; Nowa encyklopedia powszechna PWN, t. 4, M-P, Warszawa 1998).
Fot. archiwum Muzeum Tatrzańskiego