(ur. 18 XI 1853, Paryż, zm. 3 X 1924, Kórnik), właściciel dóbr w Zakopanem oraz Wielkopolsce.
W Paryżu ukończył liceum i Politechnikę, a następnie służył w wojsku francuskim. W 1889 kupił na licytacji dobra zakopiańskie, zawierające spore tereny w Tatrach i na Podhalu. Zamieszkał na stałe w Kuźnicach. Zdewastowane przez poprzednich właścicieli lasy tatrzańskie uratował od zupełnego zniszczenia przez ograniczenie wyrębów i prowadzenie intensywnych zalesień. Wielkim wysiłkiem doprowadził do zbudowania linii kolejowej z Chabówki do Zakopanego, otwartej 1899. Miał duże zasługi w granicznym sporze o Morskie Oko, wygranym przez stronę polską w 1902. W Zakopanem czynnie uczestniczył w działalności miejscowych organizacji, wspierał także finansowo różne działania społeczne. W 1891 założył w Zakopanem Chrześcijańską Spółkę Handlową. Był działaczem i członkiem honorowym Towarzystwa Tatrzańskiego, a także zakopiańskiego gniazda Towarzystwa Gimnastycznego "Sokół". Cały swój majątek (m.in. dobra zakopiańskie i kórnickie) przekazał na cele społeczne i narodowe w formie fundacji p.n. Zakłady Kórnickie. W 1901 mianowany został Honorowym Obywatelem Zakopanego.
(źródło: Lidia Długołęcka-Pinkwart Maciej Pinkwart Zakopane od A do Z, Warszawa 1994; Zofia Radwańska-Paryska Witold Henryk Paryski Wielka Encyklopedia Tatrzańska, Poronin 1995; Nowa encyklopedia powszechna PWN, t. 6, S-Z, Warszawa 1997).
Fot. archiwum Muzeum Tatrzańskiego