Aktualności z Czerwonego Dworu

2 grudnia 2019 r.  Grudniowy „Wieczór w Czerwonym Dworze” zatytułowany „Kwestie historyczne i współczesne stosunki własnościowe w Tatrach Polskich” prowadzony przez starostę powiatu tatrzańskiego Piotra Bąka był spotkaniem wyjątkowym. Nader skomplikowana sytuacja własnościowa sięga bowiem czasów odległych, a opowieść Piotra Bąka, geodety z wykształcenia i historyka z zamiłowania zachwycała nie tylko znajomością szczegółów lecz także wątkami, które mogłyby posłużyć za scenariusz niejednego filmu. Dotyczy to m.in. kwestii własnościowej okolic Morskiego Oka czy lasów znajdujących się obecnie w gestii Wspólnoty Leśnej Uprawnionych Ośmiu Wsi w Witowie. Nie zabrakło także szczegółowych wyjaśnień dotyczących sytuacji prawnej kolejki na Kasprowy Wierch. Wykład wzbudził ogromne zainteresowanie i aplauz zebranych gości. Piotr Bąk, Absolwent Liceum Ogólnokształcącego im. Oswalda Balzera w Zakopanem (1977) i Akademii Rolniczej w Krakowie, gdzie uzyskał dyplom magistra inżyniera geodety. Działał w harcerstwie, był drużynowym 1 i 5 Drużyny Harcerskiej oraz komendantem V Szczepu „Hyrny” w Zakopanem. W 1980 brał udział w spotkaniach działaczy harcerskich zmierzających do powołania niezależnych struktur harcerskich. Był jednym z założycieli Kręgu Instruktorów Harcerskich im. Andrzeja Małkowskiego (1980), a także redaktorem (obok Ryszarda Kłeka, Macieja Krupy, Zbigniewa Słupa i Macieja Zubka) zakopiańskiego pisma KIHAM „Czuj Duch”. Od 1982 organizował kolportaż niezależnych wydawnictw, brał udział w organizacji akcji przerzutu literatury religijnej na Słowację]. Był komendantem zlotu Ruchu Harcerstwa Rzeczypospolitej, który odbył się w dniach 25-27 maja 1984. • 1989–1995 – przewodniczący Zarządu Obwodu Tatrzańskiego Związku Harcerstwa Rzeczypospolitej. Jeden z organizatorów (zagadnienia logistyczne) Pielgrzymki Ojca św. Jana Pawła II na Podhale i w Tatry 1997. • 1990–1995 – radny gminy Tatrzańskiej • 1995–2002 – radny miasta Zakopane • 1995–2001 – zastępca burmistrza • 2001–2006 – burmistrz Zakopanego • 1998–2009 – członek Rady Tatrzańskiego Parku Narodowego • 2000–2006 – wiceprzewodniczący Związku Euroregion Tatry • 2000–2007 – wiceprezes Stowarzyszenia Samorządów Polskich Współdziałających z Parkami Narodowymi, członek Państwowej Rady Ochrony Przyrody • 2005–2006 – przewodniczący komitetu organizacyjnego Pucharu Świata w skokach narciarskich w Zakopanem • 2014–2019 – starosta Powiatu Tatrzańskiego • 2015 – od października 2015 członek Narodowej Rady Rozwoju powołanej przez prezydenta Andrzeja Dudę. W 2016 został odznaczony przez Prezydenta RP Andrzeja Dudę Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski za wybitne zasługi dla rozwoju samorządu terytorialnego, za osiągnięcia w podejmowanej z pożytkiem dla kraju pracy zawodowej i społecznej[3]. Jest prezesem Stowarzyszenia Klub im. Władysława Zamoyskiego w Zakopanem. opracowanie MW zdjęcia Czerwony Dwór  (PP)    

22 listopada 2019 r.  22 listopada w Centrum Kultury Rodzimej w willi Czerwony Dwór odbył się wernisaż wystawy „Barwy pokoleń” – Władysław Walczak Baniecki, Barbara Baniecka- Dziadzio, Bogdan Dziadzio. Wystawa poświęcona jest rodzinnej twórczości zakopiańskich artystów. Podczas wernisażu miała miejsce promocja albumu „Zakopiańskie malarstwo na szkle. Władysław Walczak – Baniecki, Barbara Baniecka – Dziadzio, Bogdan Dziadzio. Władysław Walczak-Baniecki (1934-2011) urodził się w Kościelisku, mieszkał w Zakopanem. Zaczął malować w roku 1962 i sam stworzył własną technikę malowania. Po wielu próbach pod wpływem malarstwa tradycyjnego artysta zwrócił się w stronę typowo podhalańskiej tematyki świątków i scen zbójnickich. Szczególnie ciekawe jest tworzenie cyklów kolorystycznych, przechodzenie od barw pastelowych do ostrych, co stwarza niepowtarzalny charakter malarstwa Władysława Walczaka-Banieckiego. Emanuje z niego prostota i ciepło. Należał do najbardziej cenionych twórców Podhala. Barbara Baniecka-Dziadzio urodziła się w Zakopanem , artystka – malarka, córka Władysława Walczaka-Banieckiego. Kontynuuje rodzinne tradycje malarstwa na szkle, które przejęła od swojego ojca, znanego i uznanego malarza. Jej pierwsze prace nawiązują do stylu ojca, ale szybko znalazła własny język artystyczny i swoją własną formę wypowiedzi na szklanej tafli. Bogdan Dziadzio urodził się w Zakopanem, z zawodu jest pedagogiem. Działalność twórczą rozpoczął malując ikony. Obecnie nadal maluje, rzeźbi oraz wykonuje rysunki medyczne – chirurgiczne. Chęć poszukiwania wypowiedzi w innych technikach zaowocowała rzeźbami oraz malarstwem na szkle połączonym z wykonanym przez siebie obramowaniem. Wystawę można zobaczyć do 8 lutego 2020 roku. Opracowanie PP Zdjęcia KŁC/P. Kyc/P.Murzyn (PP)    

22 listopada 2019 r.  22 listopada podczas wernisażu wystawy "Barwy pokoleń" miała miejsce promocja albumu "Zakopiańskie malarstwo na szkle". Wydany właśnie przez Centrum Kultury Rodzimej w willi Czerwony Dwór, Zakopiańskie Centrum Kultury - album „Zakopiańskie malarstwo na szkle. Władysław Walczak-Baniecki, Barbara Baniecka-Dziadzio, Bogdan Dziadzio” stanowi kontynuację serii, zapoczątkowanej wydaniem w roku ubiegłym albumu „Zakopiańskie malarstwo na szkle. Zdzisław Walczak, Marta Walczak Stasiowska”. Publikacje mają charakter dokumentacyjny, edukacyjny, a zarazem promujący technikę witrochromii szeroko stosowaną w Zakopanem i  na Podhalu. Fenomen pokoleniowego przekazywania tej wyjątkowej techniki artystycznej jaką jest malarstwo na szkle jest ze wszech miar godzien dokumentowania i zaprezentowania zarówno znawcom i koneserom, jak też odbiorcom na Podhalu, w kraju i poza jego granicami. Przekazywanie materialnego i niematerialnego dziedzictwa kulturowego Podhala, w przypadku obu artystów przez ojca córce, stanowi etap wymagający zachowania i… przekazywania przez wydawców  publikacji kolejnym odbiorcom. Barbara Baniecka-Dziadzio jest depozytariuszem tradycji malarstwa na szkle, podobnie – Bogdan Dziadzio. Mąż Barbary wychodzi jednak w swej twórczości dalej – łącząc malarstwo na szkle z rzeźbą. Przypomnijmy, że Władysław Walczak-Baniecki także uprawiał rzeźbę w drewnie, co zostało udokumentowane w publikacji. O wartości albumu stanowi fakt, że prezentowane w nim dzieła pochodzą z kolekcji prywatnych i nie są ogólnie dostępne. Album został wydany w nakładzie 1000 egzemplarzy w dwóch wersjach językowych: polsko-angielsko-niemieckiej i polsko-angielsko-rosyjskiej. Zakopane jest odwiedzane rocznie przez blisko 4 miliony turystów, w tym wielu obcokrajowców. Powstanie albumu w kliku wersjach językowych pozwoli na szersze  promowanie polskiej tradycji kulturowej, Zakopanego i Podhala w kręgach odbiorców z różnych krajów. Autorem tekstów do albumu jest dr Magdalena Kwiecińska – etnolog, absolwentka Instytutu Etnologii i Antropologii Kulturowej UJ,),  pracownik Muzeum Tatrzańskiego im dra Tytusa Chałubińskiego oraz  Anna Kozak Kierownik Działu Etnograficznego w Muzeum Tatrzańskim w Zakopanem,  etnograf oraz starszy kurator kilkudziesięciu wystaw, współautorka tekstów w albumie „Zakopiańskie malarstwo na szkle. Zdzisław Walczak i Marta Walczak Stasiowska". Fotografie dzieł prywatnych kolekcji wykonał Paweł Murzyn. Album został dofinansowany ze środków  Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury. Władysław Walczak-Baniecki (1934-2011) urodził się w Kościelisku, mieszkał w Zakopanem. Zaczął malować w roku 1962 i sam stworzył własną technikę malowania. Po wielu próbach pod wpływem malarstwa tradycyjnego artysta zwrócił się w stronę typowo podhalańskiej tematyki świątków i scen zbójnickich. Szczególnie ciekawe jest tworzenie cyklów kolorystycznych, przechodzenie od barw pastelowych do ostrych, co stwarza niepowtarzalny charakter malarstwa Władysława Walczaka-Banieckiego. Emanuje z niego prostota i ciepło. Należał do najbardziej cenionych twórców Podhala. Barbara Baniecka-Dziadzio urodziła się w Zakopanem , artystka – malarka, córka Władysława Walczaka-Banieckiego. Kontynuuje rodzinne tradycje malarstwa na szkle, które przejęła od swojego ojca, znanego i uznanego malarza. Jej pierwsze prace nawiązują do stylu ojca, ale szybko znalazła własny język artystyczny i swoją własną formę wypowiedzi na szklanej tafli. Bogdan Dziadzio urodził się w Zakopanem, z zawodu jest pedagogiem. Działalność twórczą rozpoczął malując ikony. Obecnie nadal maluje, rzeźbi oraz wykonuje rysunki medyczne – chirurgiczne. Chęć poszukiwania wypowiedzi w innych technikach zaowocowała rzeźbami oraz malarstwem na szkle połączonym z wykonanym przez siebie obramowaniem  Kolejne promocje albumu odbędą się: 27 listopada 2019 r. o 18:00 w Bukowiańskim Centrum Kultury - Dom Ludowy, ul. Kościuszki 87, 34-530 Bukowina Tatrzańska 28 listopada 2019 r. o 18:00 w Gminnym Ośrodku Kultury Regionalnej w Kościelisku, ul. Nędzy Kubińca 76, 34-511 Kościelisko 11 grudnia 2019 r. o 18:00 Centralny Ośrodek Turystyki Górskiej PTTK w Krakowie, ul. Jagiellońska 6, 31-010 Kraków opracowanie MW/PP zdjęcia KŁC/P.Kyc /P.Murzyn  (PP)    

4 listopada 2019 r.  4 listopada odbył się kolejny Wieczór w Czerwonym Dworze pt. „125 lat Towarzystwa Gimnastycznego Sokół Gniazdo w Zakopanem. Było to kolejne wydarzenie związane z obchodami jubileuszu Towarzystwa. Wieczór poprowadzili członkowie zakopiańskiej organizacji. Druh prezes Stanisław Marduła przybliżył zebranej publiczności historię jednego z najstarszych Gniazd Sokoła w Polsce.Druh Jan Karpiel Bułecka przedstawił historię obiektów należących do Towarzystwa Gimnastycznego,a także zaciekawił zebranych koncepcją architektoniczną adaptacji budynku po straży pożarnej na ulicy Władysława Orkana. Druh naczelnik Tadeusz Szostak Berda przypomniał i wyjaśnił 10 przykazań Sokoła Polskiego. Współczesną działalność sportową przybliżył druh Leszek Behounek. Zakopiańskie Gniazdo jest organizatorem jednej z najpopularniejszych imprez biegowych w Polsce - Zakopiański weekend biegowy. TG Sokół Gniazdo w Zakopanem od 125 lat kontynuuje dzieło pokoleń, pamiętając o historii i tradycji. Zrzesza ludzi z pasją, współtworzy wydarzenia kulturalne, sportowe i rozrywkowe.  7 listopada odbył się wernisaż gościnnej plenerowej wystawy "Zakopiański "Sokół" - dawniej i dziś opracowanie PP zdjęcia P.Kyc / TG Sokół   (PP)    

7 października 2019 r.  „Wit Maciej Rzepecki – twórca szkoły torakochirurgicznej w Zakopanem” to tytuł ostatniego Wieczoru, który odbył się 07 października 2019r w Czerwonym Dworze. Wykład poświęcony postaci Wita Rzepeckiego wygłosił dr n. med. Józef Janczy, lekarz od 1977 r związany z zakopiańskim szpitalem. Doktor Janczy przybliżył licznie zgromadzonym gościom historię Wita Rzepeckiego. Prof. dr med. (1909-1989) wybitny polski chirurg klatki piersiowej, stworzył w Zakopanem najpierw w Sanatorium Nauczycielskim później w „Odrodzeniu” na Gładkim ośrodek chirurgiczny na najwyższym europejskim poziomie. Był pierwszym polskim chirurgiem, który wykonał resekcje tkanki płucnej w gruźlicy, trzecim w świecie operującym gruźlicze płuco u kobiety w ciąży. Był, wraz z zespołem autorem wielu pionierskich rozwiązań operacyjnych w leczeniu raka płuc, grzybicy płuc, stanów ropnych płuc i opłucnej a także urazów klatki piersiowej i leczeniu miastenii. Wychował w prowadzonej przez siebie klinice wielu wybitnych chirurgów, którzy kierowali oddziałami chirurgii klatki piersiowej m.in. W Rabce, Prabutach, Otwocku, Bydgoszczy, Gdańsku i Warszawie. Wyszkolił ok. 1400 chirurgów w kraju. Był autorem 238 prac drukowanych w piśmiennictwie polskim i światowym, autorem 6 podręczników chirurgicznych, czterech nagrodzonych filmów naukowych i wykładowcą kursów międzynarodowych, zjazdów i sympozjów naukowych. Był autorem pamiętnika „Skalpel ma dwa ostrza”. Posiadał liczne odznaczenia w tym Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski. Dr Józef Janczy zakończył swój wykład apelem, że Wit Rzepecki pełni zasłużył na upamiętnienie swoich działań w Zakopanem nadaniem jego imienia np. jednej z zakopiańskich ulic. Po wykładzie przedstawiającym medyczne i naukowe osiągnięcia Wita Rzepeckiego udział w dyskusji wzięli między innymi – dyrektor Szpitala Chorób Płuc im. Klary Jelskiej – dr hab. med. Marcin Zieliński, lek. med. Lucyna Galica-Jurecka - przewodnicząca Komisji Kultury w UM Zakopane oraz liczni zgromadzeni lekarze i zakopiańczycy. Dr n. med. Józef Janczy jest autorem ponad 50 prac naukowych i popularno-naukowych z zakresu chirurgii, medycyny górskiej i ratunkowej oraz z historii medycyny. Jestem członkiem Zarządu Towarzystwa Lekarskiego Krakowskiego i członkiem Towarzystwa Chirurgów Polskich, Polskiego Towarzystwa Chirurgii Onkologicznej, Towarzystwa Miłośników Historii Medycyny, Polskiego Towarzystwa Leczenia Ran. Od 1971 r. jest ratownikiem Tatrzańskiego Ochotniczego Pogotowia Ratunkowego, a od 1986 r. do tej pory prezesem tej organizacji.     opracowanie KJC zdjęcia KJC  (PP)    

6 października 2019 r.  Wystawa pokonkursowa „Madonny Podhalańskie” prezentująca prace wykonane w technice witrochromii (malarstwo na szkle) oraz rzeźby i płaskorzeźby w drewnie, prezentowana we wrześniu w Centrum Kultury Rodzimej Czerwony Dwór, została uroczyście otwarta 6 października br. w Domu Polskim w Budapeszcie. Wernisaż zainaugurował jubileuszowe, XXV Dni Polskiej Kultury Chrześcijańskiej na Węgrzech, odbywające się w tym roku pod hasłem „Obyście nie ustawali, złamani na duchu” (Hbr.12,3) i odbył się po uroczystej Mszy świętej w Kościele pw. Najświętszej Maryi Panny Wspomożycielki Wiernych, której przewodniczył biskup Wiesław Lechowicz Delegat KEP ds. Duszpasterstwa Emigracji Polskiej. W uroczystościach uczestniczyli m.in. Dominika Teske, Dyrektor Instytutu Polskiego w Budapeszcie oraz jej zastępca pani Joanna Urbańska, Monika Molnar- Sagun, Prezes Stowarzyszenia Katolików Polskich pw. św. Wojciecha na Węgrzech i jednocześnie organizator XXV Dni Polskiej Kultury Chrześcijańskiej, ksiądz Krzysztof Grzelak, gospodarz Polskiej Parafii Personalnej. Obecna była także Dyrektor Biura Zarządu „Wspólnota Polska” Tatiana Čepukoit. Stronę polską reprezentowała Joanna Staszak, naczelnik wydziału kultury w Urzędzie Miasta Zakopane wraz z Katarzyną Stachoń Groblowy, dr Małgorzata Wnuk oraz Paulina Peciak z Centrum Kultury Rodzimej Czerwony Dwór, które przygotowały wystawę. Artystów reprezentowała Marta Walczak Stasiowska. Podczas uroczystości nie zabrakło muzyki góralskiej w wykonaniu kapeli zespołu „9 siył” Delegacja polska obecna była na koncercie Eleni, została także przyjęta na uroczystym obiedzie przez Ambasadora RP na Węgrzech Jerzego Snopka. Tekst M. Wnuk Zdj.B. Pal (Głos Polonii) oraz archiwum Czerwonego Dworu (PP)    

28 września 2019 r.  28 września 2019 roku w Centrum Kultury Rodzimej w willi Czerwony Dwór odbył się wernisaż wystawy „Rodzinne tworzenie. Władysław Łukaszczyk, Dorota Króliszewska, Sebastian Króliszewski I Danuta Króliszewska”. Wystawa „Rodzinne tworzenie” to przegląd twórczości artystycznej rodziny Łukaszczyków I Króliszewskich. Na wystawie zaprezentowane zostały rzeźba w drewnie,  malarstwo na szkle, malarstwo oraz rysunki. Ekspozycję można oglądać do 16 listopada 2019 roku. Władysław Łukaszczyk „Mulorz” rzeźbiarz ludowy i poeta ur. 3.01.1941 r. w Murzasichlu. Już jako młody chłopak uczył się ciesielki od swego ojca. W 1971 r. jako twórca ludowy został przyjęty do Stowarzyszenia Twórców Ludowych. Tworzy w drewnie płaskorzeźby, kapliczki i świątki. Tematami jego prac są postacie Matki Bożej, Jezusa oraz świętych. Przedstawia także sceny z życia górali, np. strzyżenie owiec, pracę na roli. Brał udział w wielu konkursach i wystawach (Lublin, Zakopane, Rabka, Bukowina Tatrzańska, Poronin, Paryż). W 2019 roku w ogłoszonym przez zakopiańskie Centrum Kultury Rodzimej w willi Czerwony Dwór konkursie Madonny Podhalańskie za płaskorzeźbę Matka Boża Góralska otrzymał I nagrodę. Jego rzeźby znajdują się w kolekcjach prywatnych w Polsce i za granicą. Pasję do sztuki przekazał swojej córce Dorocie, która specjalizuje się w malarstwie na szkle. W swej twórczości sięga również do rysunku węglem, malarstwa pastelami, malarstwa witrażowego i akwareli. Dorota Króliszewska jest absolwentką Państwowego Liceum Sztuk Plastycznych im. Antoniego Kenara w Zakopanem i Wyższej Szkoły Pedagogicznej na wydziale artystycznym w Częstochowie. Mąż Pani Doroty, Sebastian to absolwent Wyższej Szkoły Pedagogicznej im. Jana Długosza w Częstochowie kierunek Wychowanie Plastyczne, specjalizacja malarstwo u profesora Wernera Lubosa. Uprawia malarstwo olejne, pastel oraz rysunek sepią. Jest ilustratorem książek, bierze udział w cyklicznych aukcjach charytatywnych na terenie Podhala, gdzie mieszka od 14 lat w malowniczej miejscowości Murzasichle. Pan Sebastian talent artystyczny odziedziczył po swojej mamie Danucie. Danuta Króliszewska ukończyła Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych w Częstochowie o specjalizacji-ceramika. Od zawsze inspirowała ją kobieta w różnych aspektach: kobieta-dziecko(portrety), kobieta-dziewczyna, kobieta-matka. Dlatego najlepiej wyraża swoje emocje za pomocą suchej pasteli. Na wystawie zobaczyć można jej twórczość nawiązującą do kultury Podhala. opracowanie PP zdjęcia Paweł Murzyn  (PP)